به نقل از «طرفداری»

انتقاد پرتابگر ملی‌پوش از پرداخت پاداش دلاری به فوتبالیست‌ها/ رسولی: بارها خواسته‌ام به رشته‌ای دیگر بروم یا اصلا مغازه بزنم

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۶۱۳۳۸

ملی‌پوش دو و میدانی ایران گفت: فوتبالیست‌ها چه ببرند و چه ببازند، پاداش دلاری می‌گیرند و ما باید کاسه گدایی دست بگیریم.

پرتابگر دیسک ایران از پرداخت پاداش دلاری به فوتبالیست‌ها انتقاد کرد.

به گزارش طرفداری، اعتراض‌ها به پرداخت پاداش نجومی به ملی‌پوشان فوتبال همچنان ادامه دارد. شاگردان کارلوس کی‌روش شکست سنگین 6 بر 2 مقابل انگلیس، باخت یک بر صفر برابر آمریکا و حذف از مرحله گروهی جام جهانی 2022 قطر را تجربه کردند اما وزارت ورزش و جوانان برای ملی‌پوشان بازنده، سنگ تمام گذاشت و نه‌تنها 15 هزار دلار نقد، بلکه مجوز واردات خودروی گران‌قیمت خارجی به آنها پرداخت کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این اتفاق با انتقاد شدید ملی‌پوشان سایر رشته‌ها روبه‌رو شد؛ از کامران قاسمپور و محمدرضا گرایی قهرمانان کشتی جهان تا ملی‌پوشان والیبال، والیبال نشسته، واترپلو و قایقرانی. حالا پرتابگر دیسک ایران هم به این موضوع اعتراض کرده است.

حسین رسولی پرتابگر دیسک ایران چهار سال پیش با رکوردشکنی در مسابقات جوانان قهرمانی آسیا و کسب مدال طلا، نوید ظهور پدیده‌ای جدید و جانشینی برای احسان حدادی را داد. او در بازی‌های آسیایی هانگژو نیز یکی از ملی‌پوشان دو و میدانی محسوب می‌شود.

رسولی در این باره اظهار داشت:

این روز‌ها من هم مثل همه ورزشکاران برای مدال خوش‌رنگ بازی‌های آسیایی تمرین می‌کنم. فکر نمی‌کنم ورزشکاری به بازی‌های آسیایی برود تا نفر آخر شود. البته حالا شرایط فرق کرده؛ قبلا اگر کسی مدال طلای آسیا را می‌گرفت، به خاطر شرایط اقتصادی بهتر، وضعیت قرارداد‌ها خیلی خوب بود اما حالا می‌گویند مدال آورد، آورد، نیاورد هم فرقی نمی‌کند.

وی افزود:

ورزشکاران رشته‌های انفرادی رها شده اند و تیمی‌ها وضعیت بهتری دارند. تیم ملی فوتبال شکست می‌خورد هم پاداش می‌گیرد، می‌برد هم پاداش می‌گیرد و بازیکنان قرارداد‌های ۲۵ میلیاردی می‌بندند اما بهترین قرارداد دوومیدانی شاید برای احسان حدادی باشد که ۳۰۰، ۴۰۰ میلیونی بود و بقیه نهایت ۲۵ میلیون تومان. قرار بود برای لیگ دوومیدانی امتیازی یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بگیرم که قراردادم در مجموع ۳۹ میلیون می‌شد اما با بدقولی باشگاه بزرگ نفت هنوز پولی نگرفته‌ام. با این شرایط اکثر بچه‌ها باید کاسه گدایی دستشان بگیرند یا سراغ شغل دیگری بروند. این تبعیض‌ها حس بدی به آدم می‌دهد.

رسولی با اشاره به دلیل ماندن دوومیدانی کاران در این رشته تصریح کرد:

بالای ۱۰۰ بار تصمیم گرفته‌ام بروم رشته دیگری مثل والیبال، بسکتبال یا اصللا مغازه بزنم اما باز هم به خودم گفتم صبر کن شاید وضعیت بهتر شود. همه ما دوومیدانی کاران این طوری هستیم، می‌گوییم بمانیم تا شاید به آرزویمان برسیم.

پرتابگر دیسک ایران با ابراز ناراحتی بابت ندیدن زحمات بقیه رشته‌ها به آنا گفت:

ما ناراحت نیستیم چرا به تیم ملی فوتبال پاداش می‌دهند بلکه ناراحتیم چرا به هر ورزشکاری به اندازه تلاشی که می‌کند و زحمتی که می‌کشد، توجه نمی‌کنند؛ نه اینکه فقط بگویند فوتبال و آن‌وقت همه سهم دوومیدانی غذای بی‌کیفیت و یک اتاق کوچک باشد. نامردی است که عرق ریختن ما دیده نشود. اگر برای فوتبال هم به اندازه ورزش‌های انفرادی هزینه کنند، می‌بینیم چه اتفاقی می‌افتد.

اخبار داغ 

پیش‌بینی کن، آیفون ببر؛ مسابقه پیش‌بینی جام جهانی در طرفداری هافبک پیشین بارسلونا بازی آلومینیوم را تماشا کرد! + عکس عربستان میزبان جام ملت ها شد، ایران هنوز در صدر است گل تماشایی رافائل لیائو به سوئیس (پرتغال 6-1 سوئیس) گونسالو راموس سومین بازیکن جوان تاریخ جام جهانی با هت تریک در مراحل حذفی

منبع: طرفداری

کلیدواژه: پرتابگر دیسک ایران ملی پوشان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۶۱۳۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقاد محسن هاشمی از زاکانی

به گزارش «تابناک» به نقل از انتخاب، وی در مطلبی نوشت: آنچه هم اکنون در شهر تهران به عنوان حمل و نقل عمومی هر چند ناقص مورد استفاده عموم قرار می‌گیرد. سابقه‌ای حداقل صدو سی ساله داشته، چرا که مبنای مثل تعارف شاه عبدالعظیمی از خرید بلیط دو طرفه واگن دودی می‌آید. این سامانه حمل و نقل عمومی توسط ناصرالدین شاه قاجار با قراردادی به سبک BOT در سال ۱۲۶۶ در یک صفحه با شرکتی بلژیکی به اجرا در آمد و سال‌ها فاصله تهران تا شاه عبدالعظیم را خدمت رسانی می‌کرد. اولین خودروی حمل و نقل عمومی مربوط به اواخر دوره قاجار است. در دوران پهلوی در سال ۱۳۳۱ شرکت واحد اتوبوسرانی تشکیل و در سال ۱۳۵۴ نیز شرکت راه آهن شهری تهران و حومه (مترو) تأسیس و کلنگ مترو نیز برای ۴ خط مترو به طول ۶۰ کیلومتر در اوج انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۶ زده شد. 

از پیروزی انقلاب تا امروز علی‌رغم مخالفت دلواپسان وقت با ادامه ساخت مترو، با همت و پیگیری مجمع نمایندگان تهران در مجلس به ریاست آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، کارگران، کارمندان و مدیران زحمات زیادی کشیده شد تا هم اکنون با ۷ خط مترو، ۱۵۹ ایستگاه و ۱۵۰۷ واگن، توانایی جابجایی حداقل ۳ میلیون سفر در روز به دست آمده و تهران مقام بیستم را در سامانه‌های حمل و نقل ریلی درون شهری جهان به خود اختصاص داده است. این نتیجه با استفاده از اعتبارات بانکی، فاینانس یا یوزانس حداقل ۳ میلیارد دلاری و قرارداد‌های بین‌المللی انجام شده است؛ لذا تأمین سامانه حمل و نقل عمومی کارآمد از وظایف ذاتی مدیریت شهری بوده و احتیاج به این همه سروصدا و فخرفروشی ندارد.

شایان ذکر است براساس همین وظیفه در هر دوره خدماتی به سرانجام می‌رسد. از جمله در دوره پنجم شورا نیز ۴۰ کیلومتر از مترو و ۳۰ ایستگاه ۱۰۵ واگن اضافه شد. البته نتیجه ادامه فعالیت‌ها از دوره چهارم بود؛ و قرارداد ۱۰۵ واگن هم از ۲۵% قرارداد دوره‌های قبل بود؛ لذا این طور نیست که همه فعالیت‌ها منجر به نتیجه، مصادره به شخص شود. برقی سازی حمل و نقل عمومی هم از دهه ۷۰ حداقل با ۱۰۰ اتوبوس برقی با کابل بالاسری به سرانجام رسید که بیش از سی سال و هم اکنون با ۶۴ اتوبوس مشغول به کار است؛ لذا مشخص است که پیشینیان که زاکانی خود را از همه برتر می‌داند و خدمات خود را بهترین عنوان می‌کند؛ و مبتکرانه جمله قوی‌ترین دوره مدیریت شهری را به راحتی به زبان می‌راند، مجدانه بیشتر از آنچه او با این همه سروصدا به صورتی قول آن را می‌دهد، به سامان رسانده‌اند. بدون پشتوانه قدرت در چهارچوب قانون کارنامه قابل عرضه‌ای دارند. 

نگاهی به ایستگاه‌هایی که در طول ۲ سال گذشته افتتاح شد، این امر را به خوبی نشان می‌دهد. طراحی و مناقصه و کلنگ خط ۶ و ۷ مترو در سال ۱۳۸۶ به زمین زده شده. چهار دستگاه TBM برای اجرای آن تأمین و ساخت آن در بخش سیویل به حدود ۹۵% رسید. میوه رسیده آن از درخت تناور خطوط ۶ و ۷ چیده و با فخرفروشی و بدون یادی از پیشنییان به رخ مردم کشیده شد. 

قرارداد ۶۳۰ واگن که با تبلیغات کاذب آن را هزار و اندی مطرح می‌کنند، مصوبه‌ای از سال ۱۳۹۵ دارد. مراحل قانونی مناقصه در اوج تحریم‌های ترامپی و با مخالفت‌های بازرسی کل کشور برای تعیین برنده مناقصه به سختی به امضای قرار داد رسیده. تخصیص سهمیه فاینانس و تصویب در بانک مرکزی ایران و بیمه خلقی چین و ابلاغ به دست اندرکاران دو طرف تا مرحله پیش پرداخت را پشت سر گذاشته، خوشبختانه در طول ۲ سال و نیم بخشی از پیش پرداخت داده شد. زحمات این حرکت کاملاً بدوش وزارت کشور، معاونت عمرانی و سازمان شهرداری‌ها بوده و اصولاً ربطی به شهرداری تهران ندارد؛ و باز پرداخت هم به عهده دولت است. 

معاون حمل و نقل و ترافیک شهردرای تهران از جشن تکمیل خطوط ۷ گانه مترو خبر داده که سهم شهرداری فعلی نیم درصد هم نیست. البته خبری هم از شروع احداث ساخت خطوط ۸ و ۹ و ۱۰ و ۱۱ داده شد که جای تبریک دارد و اگر بودجه تأمین شود می‌تواند در ۱۵ سال آینده تکمیل و به بهره‌برداری برسد. 

به نظر آنچه هم اکنون بخشی از اعضای شورای شهر را عصبانی نموده. تبلیغات بی حد و بعضاً بی پشتوانه و بدون نتیجه برای این دوره شورا با قول‌های پی در پی و بی خبر گذاشتن اعضا از واقعیت‌ها می‌باشد. برای مثال پیش پرداخت ۶۳۰ واگن از ابتدای سال ۱۴۰۲ چند بار پرداخت شده اعلام شد؛ و از سهمیه فاینانس ۲۵% و ۵۰% تا ۱۰۰۰ واگن هم خبری نیست؟!

همیشه فخر فروشی مورد نکوهش بوده است. البته ذهن به سمت مال و جاه و مقام می‌رود. ولی این مقال فخر فروشی مدیران به پشتوانه قدرت حکومتی را مد نظر قرار داده است. سال‌ها پیش در بازدیدی، فردی گفت شهید نداده‌ایم تا مدیران فخر فروشی کنند و آن هم نه برپایه تخصص و تعهد و یا عملکرد قابل تقدیر، بلکه بر پایه اتصال به قدرت و خود را عاری از هرگونه پاسخگویی دیدن.